The 11th Hour – Burden of Grief
Napalm Records, 2009
Voor de gemiddelde Nederlandse metalhead zal Ed Warby geen onbekende zijn.
Gorefest en Hail of Bullets zijn een tweetal bands die je ondermeer
op zijn CV zult aantreffen. Samen met mededuizendpoot Rogga Johansson (o.a.
Edge of Sanity, Demiurg, Paganizer) is hij niet, zoals je eerder zou
vermoeden, een death metal-project opgestart maar zowaar een doom metal project.
Ik blij, hoe meer doom, hoe beter.
Alhoewel The 11th Hour op het eerste gehoor niet echt ontzettend
vernieuwend klinkt, is het toch een lekkere combinatie van doomstijlen die je
niet al te veel hoort. De doom die je voorgeschoteld krijgt weet netjes te
laveren tussen stevige deathdoom en melodieuze doom, zonder op elk moment echt
een keuze voor één van de twee te maken. De overall sound doet me erg denken aan
de laatste drie Funeral platen, zware volle doomriffs op een slopend
traag tempo. Vocaal gezien ligt het echter een stukje anders, de cleane zang
gaat aardig richting de klassieke/epic-kant (denk aan een
Solitude Aeturnus) aangevuld met een zware, wat Zweedse death metal-aandoende grunt. Dat laatste had van mij wat voller in de mix mogen staan, ik
ben nooit zo’n liefhebber van dat raspende geluid. Op dat (persoonlijke) kleine
smetje na is de productie echter heerlijk, hij doet me af en toe wat denken aan
de productie die je ook aantreft bij The Project Hate. Lekker dreunende
drums en klapperende bass, met een dikke laag gitaren. De plaat leent zich er dan
ook uitstekend voor om op stevig volume gedraaid te worden.
Qua sfeer is de plaat bedompt op een heldere manier. De zes nummers vertellen
het verhaal van een stervende longpatiënt. Een modern onderwerp waarbij het
verhaal en de boodschap niet de boventoon voeren. Zonder de
teksten te kennen of te volgen wordt je er wel een paar keer aan herinnerd
middels samples. Het geeft het geheel ook weer die moderne draai aan oude
richtlijnen (doom zal nou eenmaal nooit gaan over huppelende lammetjes in een
zomerse bergweide) en ook daarmee kun je de plaat eigenlijk wel definiëren… een
moderne versie van oude muziek. Uit het gegeven dat je de band snel zal
herkennen, kun je eigenlijk alleen maar beamen
dat Ed Warby (die alle nummers geschreven heeft) een groot muzikant is die het
talent heeft om een compleet album te dragen. Sommige mensen schieten hem
alleen al af omdat het om een Nederlander gaat, maar dat is natuurlijk te
kortzichtig voor woorden. Burden of Grief is een erg sterk album dat een
waardevolle bijdrage levert aan de Nederlandse doom-scene.
Tracklisting:
- One Last Smoke
- In the Silent Grave
- Origins of Mourning
- Weep for Me
- Atonement
- Longing for Oblivion
Line-up:
- Ed Warby – Drums, Guitars, Bass, Vocals, Keyboards
- Rogga Johansson – Vocals
Links: